Ankara, Amasya en Trabzon

Ankara, Amasya en Trabzon

Ondanks dat het wasteiltje een knap staaltje vak en improvisatiewerk was, waar Mc Gyver nog een puntje aan kon zuigen, hebben we inmiddels een nieuw dakraam geregeld.
We moesten er wel helemaal voor naar Ankara rijden maar ook heeft ons weer een aparte ervaring opgeleverd. Onze Istanbuliaanse vrind Argun heeft voor ons op internet rond gezochtwaar we zo’n ding op de kop konden tikken en heeft de verkoper gebeld om duidelijk te maken wat we nodig hadden..
Fijn! Konden we eindelijk weg uit Istanbul! Niet dat het zo’n vervelende stad is om te zijn, maar we wilden gewoon weer eens door.
Het adres was niet te vinden op de navigatie app dus stopten we maar even bij een garage om het te vragen. Maar blijkbaar is het onmogelijk om contact te leggen met de lokale bevolking zonder thee met ze te drinken. Enez was onze gasheer van het moment, en trakteerde ons nog op een broodje doner. en een rondje langs zijn vrienden en collega’s in de buurt (bij wie we natuurlijk allemaal thee moesten drinken) Het bleek dat wij de eerste christenen (….) waren die hij ooit had ontmoet en hij wilde ons heel graag enkele vragen stellen. Met behulp van google translate bleek dat hij ons min of meer wilde bekeren tot de islam en en we moesten echt de koran lezen, aangezien dat het enige echte boek was. Hij belde ook nog even met zijn vriend in Duitsland, zodat hij dat mij ook nog duidelijk kon maken dat er ook een koran in het Engels bestaat.. But anyway… Hij was heel aardig en nodigde ons uit voor het ontbijt de volgende ochtend en daarna zou hij ons naar de man van het dakraam brengen, wat ongeveer 10 km verderop lag.
Na al deze gastvrijheid en verwenneritis hadden we eindelijk ons raampje, weliswaar een ander model, waardoor ik nog een stuk uit het dak moest zagen om het er in te kunnen passen, maar toch..
Na een paar uurtjes rijden richting het noord-oosten waren we toe aan een break en we reden een klein zijweggetje van de snelweg in en werden na 100 meter al aangehouden door een groepje oudere mannetjes die ons natuurlijk uitnodigden voor een koppie thee bij hun thuis. Het bleek te liggen in een super schattig en crappy dorpje met een hoop modder, kippen en nog meer oude mannetjes. Die we zelf ook eens hebben getrakteerd op een kopje Nederlands thee. Vervolgens nog een rondleiding op de begraaf/Picknick plaats, waar we een waanzinnig onsmakelijk broodje orgaan vlees aangeboden kregen, Die we gelukkig niet hoefde op te eten dankzij de aanwezige zwerfhond..

Inmiddels zijn we aangekomen in Trabzon en vannacht hebben we geslapen bij een heuse politieagent en zijn gezin.. we waren van plan een lekker tukkie te doen in onze bus met uitzicht over de stad en Zwarte zee maar dat ging dus mooi niet door. Hoewel dit ook zo z’n voordelen had; We werden gevoederd, mochten douchen en onze was doen en natuurlijk volgde er een huiskamerfotoshoot gehuld in de outfit van de lokale voetbalclub.. (Zie foto).

anyway… ik kan natuurlijk nog veel meer vertellen maar dan is mijn gespreksstof op als we weer thuis zijn.. ; )

Doei!