Bulgarije en Turkije

Bulgarije
Volgens mij hebben we sinds Servie geen droog moment gehad. De weg naar Bulgarije ligt wat hoger en de regen veranderd in sneeuw, terwijl de glooiende vlaktes veranderen in bergen waar we over een hobbelige, onverlichte weg tussendoor kronkelen. Een niet meewerkende ruitenwisser is snel gefixt en we rijden rustig verder door een steeds witter wordend landschap. het oversteken van de grens gaat vlot en we besluiten door te rijden naar Sofia om alvast op zoek te gaan naar de grootste camperdealer van Europa om een nieuw dakraampje te scoren.
We slapen in een soort van buitenwijk langs de weg en worden wakker onder een lekker pak sneeuw. degene voor wiens huis we staan heeft zijn paadje sneeuwvrij gemaakt en is zo vriendelijk geweest dat ook voor onze bus te doen. We hangen wat van de verjaardagsballonnen aan zijn tuinhekje en doen inkopen in de verderop gelegen supermarkt waar ik mijn eerste woordje Russisch spreek en zowaar begrepen wordt.
Aangekomen bij de camperdealer blijken ze alleen maar crossmotors te verkopen en erg behulpzaam zijn ze ook niet dus rijden we maar weer verder. het plan is nu om een dakraampje te bestellen in Nederland en op te laten sturen naar Istanbul. Na een paar uurtjes rijden door de regen zijn we bijna in Turkije, we slaan nog wat goedkope diesel in hopen nog wat LPG te scoren maar geen tankstation die een adapter heeft die op onze tank past.

De grensovergang van Bulgarije naar Turkije was heel even een beetje spannend aangezien de grenswacht onze autopapieren niet compleet vond, dus we worden naar een kantoortje gestuurd voor verdere inspectie, waar alles toch in orde blijkt te zijn. Na de verlossende stempel in het paspoort worden we nog even onderworpen aan een alles behalve grondige bagage check. De douanebeambte stapt binnen in onze nog met ballonnen en slingers versierde bus en trekt 2 kastjes open, stelt de subtiele vraag of we cocaïne gebruiken, want dat doen volgens hem veel nederlanders, en dat is het wel… We rijden in het donker naar Erdine en brengen de nacht door op een parkeerplaats in het centrum.
Het is zaterdagochtend en met de chili peppers op de radio vertrekken we vanuit Erdine naar Istanbul. nog zo’n 200 km te gaan voor we officieel in Azie zijn. Hoge busjes vangen veel wind is het thema van vandaag maar de weg is goed en er is weinig verkeer. Mette on the steering wheel en ik type dit verhaaltje.Het zonnetje breekt door en ik vermoed dat de sneeuw in Istanbul inmiddels ook wel weg is..

Update:

We zijn inmiddels in Istanbul en na ongeveer 3 uur in de file gestaan te hebben zijn we aangekomen bij een vriend van David die ons vriendelijk welkom heet in zijn huis.
in de tussentijd heb ik geleerd om de Nederlandse verkeersregels achter me te laten en dat het ok is om midden op een afslag je diesel bij te tanken en dat het geen probleem is als je een gloednieuwe audi bekrast met je grote bus. De eigenaar maakte er immers geen probleem van, dus laten wij dat ook maar niet doen. heel fijn om even op een echte bank te zitten en om niet om alles in de bus heen te moeten manouvreren. En om de beschikking te hebben over een heuse douche... Yeah...